Weer naar huis!
Door: Jurian & Dani-Jelle
Blijf op de hoogte en volg Dani-Jelle
02 September 2014 | Cambodja, Kâmpôt
We zitten nu alweer in het vliegtuig richting Schiphol in Amsterdam vanuit Zuid Korea waar we hebben moeten overstappen. Zojuist opgestegen, dus nu nog 11 en een half uur vliegen… Mooi de tijd om op ons laptopje een laatste verslag te typen over het mooie Vietnam!
22-08-2014 Hoi Hoi An!
Deze dag zijn we aangekomen in Hoi An via de bus, waar we werden opgewacht door veel mannen met brommertjes die erg opdringerig waren. Daardoor hebben we ons uiteindelijk maar door twee mannen naar het hotel laten brengen op hun brommertjes en hebben we iets te veel moeten betalen… Doordat we zo overdonderd werden, waren we even niet zo goed in afpingelen! Wat je hier dus wel echt moet doen… Toen we aankwamen bij het Cosey House Homestay werden we meteen vrolijker doordat we werden opgevangen door een erg lief gezin die het Homestay runde: oma die kookt, moeder die Engels sprak en die alles regelde en het zoontje dat met Jurian mee naar de kapper fietste om hem de weg te wijzen! ’s Avonds hebben we lekker gegeten bij een local tentje waar we meteen een afspraak hadden gemaakt voor een kookcursus in de volgende ochtend. Eerste indruk van dit stadje: erg gezellig met alle lichtjes en winkeltjes aan de rivier.
23-08-2014 Les in de Vietnamese keuken!
Deze dag zijn we na een lekker ontbijtje bij onze Homestay vertrokken naar het local tentje waar we de kookcursus zouden gaan volgen. We mochten vier gangen maken, maar na de derde zaten we al zo vol!! Was ook niet zo slim om daarvoor nog te ontbijten… Gelukkig zijn de mensen hier in Azië niet zo moeilijk: we mochten de vierde gang ’s avonds doen, dus we hadden al meteen avondeten geregeld voor deze dag: handig en lekker! We hebben Viatnamese Curry met rijst, Cao Lao, loempia’s en gebakken rijst met zeevruchten gemaakt, het was leuk en heerlijk! De vrouw die ‘ons ‘les’ gaf, was erg onder de indruk toen Jurian begon te hakken en snijden (omdat Jurian kok is), ze zei tegen Dani-Jelle: ‘You are very lucky with this handsome man!’ Verder deze dag lekker geshopt en door het stadje gewandeld. De dag afgesloten met Mojito’s, aangezien het overal happy hour is (dus twee voor de prijs van één) en we toch vakantie hebben!
24-08-2014 Kleding op maat!
Deze dag weer in wat winkeltjes rondgesnuffeld en kleding op maat besteld! Hoi An is namelijk de plek om dit te doen in Vietnam: de mensen hebben hierin veel ervaring (behalve spijkerbroekjes kwamen we achter…) en het is niet al te duur. Dus Dani-Jelle heeft wat jurkjes en een shirtje laten maken en Jurian wat blouses, een colbertje en een jas. We hebben niet alleen kleding laten maken, maar ook stempels, hier was Dani-Jelle erg blij mee! Je kon alles laten maken wat je wilde, dus erg leuk als juf zijnde om wat persoonlijke stempels te hebben voor in de klas! Jurian had ook nog een portemonnee besteld. ’s Middag lekker naar het strand geweest, hier was het opvallend rustig. De lokale mensen kwamen pas rond 5 uur, aangezien zij niet bruin willen worden! Terwijl in Nederland veel geld uit wordt gegeven aan bruin worden, worden er hier veel ‘white skin’ producten verkocht voor een witte huid! Op het strand zie je dan ook veel lokale mensen hun huid bedekken, zodat ze niet bruin worden.
25-08-2014 Backpacktassen vullen!
Deze dag alle bestellingen opgehaald: kleding en stempeltjes! Ze zijn hier na één dag al klaar, erg snel! Helaas was het maken van de portemonnee niet gelukt voor Jurian... Toen zagen we ook erg mooie leren tassen in deze winkel, deze hebben we ieder één uitgezocht en we hebben mooi extra korting gekregen omdat zij het ook vervelend vonden dat het niet was gelukt met de portemonnee! Uiteindelijk dus toch tevreden de winkel verlaten, nu hadden we wel echt genoeg geshopt hier! De backpacktassen zijn al behoorlijk zwaar aan het worden en er past niet veel meer bij!
26-08-2014 Hue!
We hebben vroeg in de morgen de bus gepakt naar Hue, de oude hoofdstad van Vietnam. Hier is Ho Chi Min geboren, wat de tweede hoofdstad was van Vietnam. Intussen is Hanoi de hoofdstad van Vietnam. In Hue hebben we de beroemde citadel bezocht, het paleis van de voormalige koning met al zijn vrouwen(!) en familie. We zijn hier naar toe gereden met twee fietstaxi’s. Dit voelde een beetje ongemakkelijk omdat iemand hard moet fietsen terwijl je zelf lui in een karretje voor de fiets zit. Dit hebben we hierna dan ook niet meer gedaan. De Citadel was erg groot en op zich wel leuk om te zien. Tijdens de oorlog met Amerika is er veel verwoest, waardoor ze op dit moment nog veel aan het restaureren zijn.
27-08-2014 Achter op de motorbike!
Dit was echt een PRACHTIGE dag! We zijn achterop de motorbike gegaan bij twee easy drivers. Wanneer je achterop zit voel je jezelf (best) wel veilig in het drukke verkeer en kun je lekker veel rondkijken. Eerst gingen we naar de elephant-spring. Een super heldere rivier waarin je vanaf de rotsen kon duiken en onder de watervallen kon zwemmen: wat hebben we hier genoten!! Dani-Jelle dacht op een foto van deze plek een olifant gezien te hebben, waardoor we hier ook wel graag naar toe wilde. Helaas bleek dit een grote olifant van steen te zijn, dus vooral tot Dani-Jelle’s grote teleurstelling niet met een echte olifant gezwommen. Na lekker gezwommen en gerelaxt te hebben, zijn we via allemaal mooie weggetjes achteraf (waar je dus ook meer locals ziet), naar een reuze begraafplaats gereden. Onvoorstelbaar hoe groot hier de graven waren, het leek alsof het voor belangrijke koningen gemaakt was. Dat was het dus niet, het was een begraafplaats voor vissers! De motorrijder waarbij we achterop zaten was er zelf ook behoorlijk van onder de indruk! Één graf kon hier wel 50.000 euro kosten, wat voor Vietnamezen echt ontiegelijk (even op z’n Brabants om het extra te benadrukken!) veel geld is! We zijn ook even bij een schooltje gestopt omdat Dani-Jelle hier wel nieuwsgierig naar was, na veel scholen in Cambodja gezien te hebben maar nog niet echt in Vietnam. Terwijl Jurian helemaal kriebelig werd van alle aandacht die we van al die overenthousiaste kinderen kregen, genoot Dani-Jelle op en top! De juf vertelde dat alle kinderen in Vietnam verplicht naar school gaan (waar wij onze vraagtekens bij hebben?) en nodigde ons uit om nog eens terug te komen, maar hier hadden we helaas geen tijd meer voor. Verder hebben we onderweg ook veel buffels gezien die hard aan het werk waren. Na al deze indrukken op deze mooie dag, konden we goed slapen in de nachttrein naar Hanoi, wat nu de hoofdstad is van Vietnam.
28-08-2014 Stressen met een planning voor de laatste dagen!
Deze dag beseften we ons dat we echt nog maar vier dagen zouden hebben terwijl we nog zoveel wilden zien! Dus we hebben een drukke planning gemaakt, waardoor we deze dag even in Hanoi hebben rondgekeken en om 6 uur ’s avonds alweer de nachttrein naar Sapa gepakt hebben. Sapa is een dorp op zestienhonderd meter hoogte waar een bergvolk zou wonen waar we zeer benieuwd naar waren…
29 & 30-08-2014 Happy water to you!
In de ochtend zijn we met de trein aangekomen in een stadje onderaan de berg van Sapa, vanuit hier moesten we nog met een busje omhoog. Dit was een spannend ritje van een uur, doordat niet alle chauffeurs hier even goed snik zijn. Boven op de berg hebben we lekker ontbeten en een bodempje kunnen leggen voor de flinke trektocht! Eerste indruk: regenachtig maar prachtig! Rijstvelden in plateaus tegen de berg aan, veel watervallen, supermooie kleuren van de groene berg die afsteekt tegen de blauwe (en beetje grijze) lucht en een interessant volk dat veel weg heeft van Tibetanen. Voordat we begonnen met lopen toch maar even wat waterdichte(?) kleding gekocht. De trektocht was echt heel erg glad doordat het regende en de weggetjes omhoog en naar beneden bestonden uit modder en klei. Ondanks dat het soms wel moeilijk en vermoeiend was, was het dit echt duizend keer waard! Het uitzicht was zo mooi en het was leuk en heel interessant om met onze gids uit Sapa en andere lokale mensen te kletsen onderweg. Onze gids ‘Naa’ van 19 jaar was erg open en vertelde het volgende verhaal over haar moeilijke jeugd:
Naa: ‘Toen ik elf jaar was, is mijn vader overleden en zijn mijn twee zussen die toen al trouwden vertrokken naar de families, waardoor ik achterbleef met mijn moeder en mijn twee broertjes. Mij
van hun man en mijn moeder van het dak viel en haar twee benen brak, heb ik de opvoeding van mijn twee broertjes op me genomen. Wanneer er in ons dorp iemand dood gaat, is het gebruikelijk de buffel van het gezin geslacht wordt, terwijl dit een erg kostbaar bezit is. Dit wordt dan opgegeten door het hele dorp. Mijn vader was eigenlijk nog druk met het huis bouwen, dus dit nam mijn moeder nu op zich. Ook moest er rijst verbouwd worden op het land. Het was hard werken voor mijn moeder en mij. Doordat we geen buffel meer hadden moesten we het land omploegen met de hand. Toen mijn moeder het dak aan het repareren was, viel zij hier vanaf en brak ze haar twee benen. Hierdoor moest ik niet meer alleen voor mijn twee broertjes zorgen, maar ook voor mijn moeder. Ik wilde erg graag naar school en vond het ook belangrijk dat mijn oudste broertje van zeven hier ook naar toe ging. Daarom nam ik hem iedere schooldag mee op mijn rug, ik moest twee uur heen lopen en twee uur terug lopen, berg op en berg af. Dit was erg zwaar, maar ik wilde goed voor mijn gezin zorgen. In ons dorp is het de gewoonte dat wanneer je trouwt met een man, je bij zijn familie intrekt. Meisjes/vrouwen worden nu steeds minder uitgehuwelijkt (trouwen wel nog vaak vroeg: sommige al op hun vijftiende), de meeste meisjes kiezen nu zelf voor een man, dat is iets wat ik ook beter vindt. Ik wil op dit moment nog geen man, ik wil bij mijn gezin blijven en ‘I am a strong woman!’ De anderen in het dorp maken soms nu wel grapjes naar mij en ze zeggen: ‘When you are 30 and singly, you will be single for ever!’ Maar ik geef daar niks op: ‘I don’t care, I am a strong woman!’ Ik ben trots op waar ik nu sta. Ik kan goed Engels spreken en ik ben nu een gids die toeristen rondleid. Mijn moeder vindt me nu wel wat te Westers worden… Toen ze een tijdje geleden zag dat ik als ontbijt pannenkoeken bakte (i.p.v. drie keer per dag rijst), zij ze dat ik teveel op een buitenlander begin te lijken! ‘I don’t care!’
Het was interessant en aangrijpend om de verhalen van deze eigenwijze, sterke en erg lieve gids te horen. Waar we ook echt van stonden te kijken, was de conditie van alle vrouwen hier! Dani-Jelle had soms best veel moeite om overeind te blijven staan bij de gladde, steile paden. Op een gegeven moment liep een vrouw van 60 aan haar rechterhand en een meisje van 18 aan haar linkerhand, ze hebben haar een stuk of vijftig keer gered! Wel typisch dat ze op het einde van de rit vroegen of we iets wilden kopen, we waren zo dankbaar dat we dit niet konden laten… Van de kinderen met armandjes, tasjes etc. hebben we echter bewust niets gekocht. Naa vertelde ons dat wanneer kinderen merken dat ze hier geld mee kunnen verdienen, zij niet meer naar school willen. Wat ook echt bizar was: Dani-Jelle zag een schattig jongetje van twee/drie jaar spelen naast de rivier, daar wilde zij wel een foto van maken. Toen stond het kindje op en liep hij naar Dani-Jelle toe die nog steeds dacht: ‘Aah wat schattig.’ Totdat het jongetje zijn tasje open maakte en er een bundel met armbandjes uithaalde: ‘You buy something?’ Dani-Jelle knipte van schrik nog een foto en wist even niet meer wat ze moest zeggen. Dit was onverwacht, hij was echt nog zo jong! Verschrikkelijk… Het maakt je verdrietig maar tegelijkertijd ook een beetje boos, moeder die ernaast staat en die het stimuleert, terwijl dit kind gewoon lekker hoort te spelen!
Grappig momentje: tijdens de tocht kwamen we een bruggetje over een laagstaand riviertje tegen. Hiervoor stond een bordje met een paar cijfertjes erop. Bleek dat je moest betalen voor de brug… Vandaar dat onze gids Naa ons adviseerde om er langs te lopen (dit kon gewoon omdat het water zo laag stond in dit riviertje!), want dan hoefde je niet te betalen! Beetje vreemd, maar iedereen kon er erg hard om lachen!
We liepen deze dag met een aantal andere reizigers die ook bij dezelfde bestemming zouden eten en overnachten. In de avond weer even iets heel anders: onze gids Naa kwam met een speciale fles happy water aan zetten. Dit is zelfgestookte rijstwijn met een hoog percentage aan alcohol… Daarbij had ze een leuk spelletje bedacht met chopstiks (eetstokjes). Alhoewel leuk… Het werd een beetje strijdlustig aangezien niemand wilde verliezen omdat het ‘water’ niet bepaald lekker was. Iedereen werd er wel erg happy van! Steeds als iemand moest drinken werd er niet ‘Happy birthday to you’ gezongen maar: ‘Happy water to you!’. De volgende dag hebben we weer een spannende, maar prachtige tocht gelopen waarna we weer even konden uitrusten bij het hotel waar we de dag ervoor ook begonnen waren. Daarna weer met het busje naar beneden waarna we weer de nachttrein terug naar Hanoi gepakt hebben. We waren de enige twee reizigers in de voorste wagon! Totdat de machinist floot en de laatste minuut voor vertrek aanbrak… Er stormden plots een stuk of twaalf lokale vrouwen vanuit Sapa met al hun manden en spulletjes om te verkopen, de trein in. Nadat ze cash geld gaven aan de conducteur hadden we door dat dit niet echt zuivere koffie was… We denken dat zij waarschijnlijk IETS minder betaald hebben voor het ritje… Tijdens het uitstappen in Hanoi waren ze dan ook niet meer te bekennen. Niemand had verder iets gezien! Het was wel even spannend om te zien, net als in een film!
31-08-2014 Op naar Halong Bay!
Via de nachttrein kwamen we al om 5 uur ’s ochtends aan in Hanoi, waarbij we bij ons guesthouse waar we wat spullen hadden laten liggen tijdens het uitstapje naar Sapa, nog lekker even geslapen hadden. Rond acht uur zijn we weer vertrokken met een busje naar Halong Harber, waar we met een aantal andere gezellige reizigers een boottocht zouden gaan maken door Halong Bay. Dit is één van de zeven natuurlijke wereldwonderen. Meer dan 1900 rotsachtige eilandjes, sommige met een strandje, net uit de kust van Vietnam en China. Dat de natuur zoiets moois heeft gevormd is erg bijzonder. Een beetje jammer: er waren hier veel toeristen… Wij zijn zelf ook toeristen, maar het was leuker geweest als het water niet zo vol lag met boten en de strandjes niet krioelden van de mensen. We zijn tijdens de boottocht op deze eerste dag bij een mooie grot gestopt waar we hebben kunnen genieten van de stalagmieten en stalagtieten. Handig trucje om te onthouden: Stalagmieten zijn gesteenten die omhoog groeien en stalagtieten hangen(!), dus zijn gesteenten die omlaag groeien! De tweede stop was bij een klein strandje waar we lekker hebben kunnen zwemmen, nadat we op dit eilandje omhoog zijn geklommen en van het uitzicht hebben kunnen genieten. Het zwemmen hadden we na deze klim dus ook echt even nodig om af te koelen! De derde stop was bij een super mooie grot waar we onder door mochten varen met de kajak.. Ofja we.. Het was met name Jurian die de peddels intensief gebruikte met zijn sterke armen! Het varen met de kajak onder de grot gaf ons wel even een ‘efteling-gevoel’: de drupjes die je hol klinkend in het water hoort druppelen en mooie gesteenten terwijl je rustig in een bootje hier door heen kajakt. Iets verderop zagen we helaas veel plastic drijven in het water, zelfs een speciaal rubbertje.. Bah! Verschrikkelijk om te zien dat de natuur zo verpest wordt door de mens. Zo blijft er straks niets meer over van al het moois dat moeder natuur gemaakt heeft. ’s Avonds lekker romantisch gedineerd op de boot en een ander stel dat ook naar Sapa was geweest had nog een flesje van het beruchte happy water bij! Dit was dus weer een gezellig avondje! Plus ook ons laatste avondje helaas….
01-09-2014 Op naar Brabant!
Na een nachtje geslapen te hebben op de boot hebben we nog een tijdje rond gevaren door de mooie rotsachtige eilandjes. Daarna weer met het busje terug naar Hanoi en hebben we hier nog een rondje gelopen en wat laatste souvenirtjes gekocht. Via de taxi zijn we door drukte naar het vliegveld gereden. Het was zo druk omdat morgen op 2 september er hier een nationale feestdag is! Dat was deze avond op straat al goed te merken… Wel jammer dat we deze feestdag net niet meer mee kunnen maken, maar we hebben genoeg moois meegemaakt hier!! Vanuit Hanoi zijn we naar Zuid Korea gevlogen, wel fijn om nu lekker met z’n tweetjes deze lange vluchten te mogen maken. Dit is een stuk gezelliger! Op dit moment zitten we in het vliegtuig van Seoul naar Amsterdam en hebben we nog 9 uurtjes te gaan… We hebben erg genoten van Cambodja en Vietnam en willen aan de ene kant nog niet naar huis, maar aan de andere kant hebben we ook wel weer erg veel zin om iedereen thuis te zien en om weer lekker aan het werk te gaan! Dani-Jelle kan niet wachten om haar klasje op de Octopus te ontmoeten en Jurian kan zijn Aziatische specialiteiten nu in de Nederlandse keuken gaan toepassen! Tot snel iedereen!
Liefs Jurian & Dani-Jelle
22-08-2014 Hoi Hoi An!
Deze dag zijn we aangekomen in Hoi An via de bus, waar we werden opgewacht door veel mannen met brommertjes die erg opdringerig waren. Daardoor hebben we ons uiteindelijk maar door twee mannen naar het hotel laten brengen op hun brommertjes en hebben we iets te veel moeten betalen… Doordat we zo overdonderd werden, waren we even niet zo goed in afpingelen! Wat je hier dus wel echt moet doen… Toen we aankwamen bij het Cosey House Homestay werden we meteen vrolijker doordat we werden opgevangen door een erg lief gezin die het Homestay runde: oma die kookt, moeder die Engels sprak en die alles regelde en het zoontje dat met Jurian mee naar de kapper fietste om hem de weg te wijzen! ’s Avonds hebben we lekker gegeten bij een local tentje waar we meteen een afspraak hadden gemaakt voor een kookcursus in de volgende ochtend. Eerste indruk van dit stadje: erg gezellig met alle lichtjes en winkeltjes aan de rivier.
23-08-2014 Les in de Vietnamese keuken!
Deze dag zijn we na een lekker ontbijtje bij onze Homestay vertrokken naar het local tentje waar we de kookcursus zouden gaan volgen. We mochten vier gangen maken, maar na de derde zaten we al zo vol!! Was ook niet zo slim om daarvoor nog te ontbijten… Gelukkig zijn de mensen hier in Azië niet zo moeilijk: we mochten de vierde gang ’s avonds doen, dus we hadden al meteen avondeten geregeld voor deze dag: handig en lekker! We hebben Viatnamese Curry met rijst, Cao Lao, loempia’s en gebakken rijst met zeevruchten gemaakt, het was leuk en heerlijk! De vrouw die ‘ons ‘les’ gaf, was erg onder de indruk toen Jurian begon te hakken en snijden (omdat Jurian kok is), ze zei tegen Dani-Jelle: ‘You are very lucky with this handsome man!’ Verder deze dag lekker geshopt en door het stadje gewandeld. De dag afgesloten met Mojito’s, aangezien het overal happy hour is (dus twee voor de prijs van één) en we toch vakantie hebben!
24-08-2014 Kleding op maat!
Deze dag weer in wat winkeltjes rondgesnuffeld en kleding op maat besteld! Hoi An is namelijk de plek om dit te doen in Vietnam: de mensen hebben hierin veel ervaring (behalve spijkerbroekjes kwamen we achter…) en het is niet al te duur. Dus Dani-Jelle heeft wat jurkjes en een shirtje laten maken en Jurian wat blouses, een colbertje en een jas. We hebben niet alleen kleding laten maken, maar ook stempels, hier was Dani-Jelle erg blij mee! Je kon alles laten maken wat je wilde, dus erg leuk als juf zijnde om wat persoonlijke stempels te hebben voor in de klas! Jurian had ook nog een portemonnee besteld. ’s Middag lekker naar het strand geweest, hier was het opvallend rustig. De lokale mensen kwamen pas rond 5 uur, aangezien zij niet bruin willen worden! Terwijl in Nederland veel geld uit wordt gegeven aan bruin worden, worden er hier veel ‘white skin’ producten verkocht voor een witte huid! Op het strand zie je dan ook veel lokale mensen hun huid bedekken, zodat ze niet bruin worden.
25-08-2014 Backpacktassen vullen!
Deze dag alle bestellingen opgehaald: kleding en stempeltjes! Ze zijn hier na één dag al klaar, erg snel! Helaas was het maken van de portemonnee niet gelukt voor Jurian... Toen zagen we ook erg mooie leren tassen in deze winkel, deze hebben we ieder één uitgezocht en we hebben mooi extra korting gekregen omdat zij het ook vervelend vonden dat het niet was gelukt met de portemonnee! Uiteindelijk dus toch tevreden de winkel verlaten, nu hadden we wel echt genoeg geshopt hier! De backpacktassen zijn al behoorlijk zwaar aan het worden en er past niet veel meer bij!
26-08-2014 Hue!
We hebben vroeg in de morgen de bus gepakt naar Hue, de oude hoofdstad van Vietnam. Hier is Ho Chi Min geboren, wat de tweede hoofdstad was van Vietnam. Intussen is Hanoi de hoofdstad van Vietnam. In Hue hebben we de beroemde citadel bezocht, het paleis van de voormalige koning met al zijn vrouwen(!) en familie. We zijn hier naar toe gereden met twee fietstaxi’s. Dit voelde een beetje ongemakkelijk omdat iemand hard moet fietsen terwijl je zelf lui in een karretje voor de fiets zit. Dit hebben we hierna dan ook niet meer gedaan. De Citadel was erg groot en op zich wel leuk om te zien. Tijdens de oorlog met Amerika is er veel verwoest, waardoor ze op dit moment nog veel aan het restaureren zijn.
27-08-2014 Achter op de motorbike!
Dit was echt een PRACHTIGE dag! We zijn achterop de motorbike gegaan bij twee easy drivers. Wanneer je achterop zit voel je jezelf (best) wel veilig in het drukke verkeer en kun je lekker veel rondkijken. Eerst gingen we naar de elephant-spring. Een super heldere rivier waarin je vanaf de rotsen kon duiken en onder de watervallen kon zwemmen: wat hebben we hier genoten!! Dani-Jelle dacht op een foto van deze plek een olifant gezien te hebben, waardoor we hier ook wel graag naar toe wilde. Helaas bleek dit een grote olifant van steen te zijn, dus vooral tot Dani-Jelle’s grote teleurstelling niet met een echte olifant gezwommen. Na lekker gezwommen en gerelaxt te hebben, zijn we via allemaal mooie weggetjes achteraf (waar je dus ook meer locals ziet), naar een reuze begraafplaats gereden. Onvoorstelbaar hoe groot hier de graven waren, het leek alsof het voor belangrijke koningen gemaakt was. Dat was het dus niet, het was een begraafplaats voor vissers! De motorrijder waarbij we achterop zaten was er zelf ook behoorlijk van onder de indruk! Één graf kon hier wel 50.000 euro kosten, wat voor Vietnamezen echt ontiegelijk (even op z’n Brabants om het extra te benadrukken!) veel geld is! We zijn ook even bij een schooltje gestopt omdat Dani-Jelle hier wel nieuwsgierig naar was, na veel scholen in Cambodja gezien te hebben maar nog niet echt in Vietnam. Terwijl Jurian helemaal kriebelig werd van alle aandacht die we van al die overenthousiaste kinderen kregen, genoot Dani-Jelle op en top! De juf vertelde dat alle kinderen in Vietnam verplicht naar school gaan (waar wij onze vraagtekens bij hebben?) en nodigde ons uit om nog eens terug te komen, maar hier hadden we helaas geen tijd meer voor. Verder hebben we onderweg ook veel buffels gezien die hard aan het werk waren. Na al deze indrukken op deze mooie dag, konden we goed slapen in de nachttrein naar Hanoi, wat nu de hoofdstad is van Vietnam.
28-08-2014 Stressen met een planning voor de laatste dagen!
Deze dag beseften we ons dat we echt nog maar vier dagen zouden hebben terwijl we nog zoveel wilden zien! Dus we hebben een drukke planning gemaakt, waardoor we deze dag even in Hanoi hebben rondgekeken en om 6 uur ’s avonds alweer de nachttrein naar Sapa gepakt hebben. Sapa is een dorp op zestienhonderd meter hoogte waar een bergvolk zou wonen waar we zeer benieuwd naar waren…
29 & 30-08-2014 Happy water to you!
In de ochtend zijn we met de trein aangekomen in een stadje onderaan de berg van Sapa, vanuit hier moesten we nog met een busje omhoog. Dit was een spannend ritje van een uur, doordat niet alle chauffeurs hier even goed snik zijn. Boven op de berg hebben we lekker ontbeten en een bodempje kunnen leggen voor de flinke trektocht! Eerste indruk: regenachtig maar prachtig! Rijstvelden in plateaus tegen de berg aan, veel watervallen, supermooie kleuren van de groene berg die afsteekt tegen de blauwe (en beetje grijze) lucht en een interessant volk dat veel weg heeft van Tibetanen. Voordat we begonnen met lopen toch maar even wat waterdichte(?) kleding gekocht. De trektocht was echt heel erg glad doordat het regende en de weggetjes omhoog en naar beneden bestonden uit modder en klei. Ondanks dat het soms wel moeilijk en vermoeiend was, was het dit echt duizend keer waard! Het uitzicht was zo mooi en het was leuk en heel interessant om met onze gids uit Sapa en andere lokale mensen te kletsen onderweg. Onze gids ‘Naa’ van 19 jaar was erg open en vertelde het volgende verhaal over haar moeilijke jeugd:
Naa: ‘Toen ik elf jaar was, is mijn vader overleden en zijn mijn twee zussen die toen al trouwden vertrokken naar de families, waardoor ik achterbleef met mijn moeder en mijn twee broertjes. Mij
van hun man en mijn moeder van het dak viel en haar twee benen brak, heb ik de opvoeding van mijn twee broertjes op me genomen. Wanneer er in ons dorp iemand dood gaat, is het gebruikelijk de buffel van het gezin geslacht wordt, terwijl dit een erg kostbaar bezit is. Dit wordt dan opgegeten door het hele dorp. Mijn vader was eigenlijk nog druk met het huis bouwen, dus dit nam mijn moeder nu op zich. Ook moest er rijst verbouwd worden op het land. Het was hard werken voor mijn moeder en mij. Doordat we geen buffel meer hadden moesten we het land omploegen met de hand. Toen mijn moeder het dak aan het repareren was, viel zij hier vanaf en brak ze haar twee benen. Hierdoor moest ik niet meer alleen voor mijn twee broertjes zorgen, maar ook voor mijn moeder. Ik wilde erg graag naar school en vond het ook belangrijk dat mijn oudste broertje van zeven hier ook naar toe ging. Daarom nam ik hem iedere schooldag mee op mijn rug, ik moest twee uur heen lopen en twee uur terug lopen, berg op en berg af. Dit was erg zwaar, maar ik wilde goed voor mijn gezin zorgen. In ons dorp is het de gewoonte dat wanneer je trouwt met een man, je bij zijn familie intrekt. Meisjes/vrouwen worden nu steeds minder uitgehuwelijkt (trouwen wel nog vaak vroeg: sommige al op hun vijftiende), de meeste meisjes kiezen nu zelf voor een man, dat is iets wat ik ook beter vindt. Ik wil op dit moment nog geen man, ik wil bij mijn gezin blijven en ‘I am a strong woman!’ De anderen in het dorp maken soms nu wel grapjes naar mij en ze zeggen: ‘When you are 30 and singly, you will be single for ever!’ Maar ik geef daar niks op: ‘I don’t care, I am a strong woman!’ Ik ben trots op waar ik nu sta. Ik kan goed Engels spreken en ik ben nu een gids die toeristen rondleid. Mijn moeder vindt me nu wel wat te Westers worden… Toen ze een tijdje geleden zag dat ik als ontbijt pannenkoeken bakte (i.p.v. drie keer per dag rijst), zij ze dat ik teveel op een buitenlander begin te lijken! ‘I don’t care!’
Het was interessant en aangrijpend om de verhalen van deze eigenwijze, sterke en erg lieve gids te horen. Waar we ook echt van stonden te kijken, was de conditie van alle vrouwen hier! Dani-Jelle had soms best veel moeite om overeind te blijven staan bij de gladde, steile paden. Op een gegeven moment liep een vrouw van 60 aan haar rechterhand en een meisje van 18 aan haar linkerhand, ze hebben haar een stuk of vijftig keer gered! Wel typisch dat ze op het einde van de rit vroegen of we iets wilden kopen, we waren zo dankbaar dat we dit niet konden laten… Van de kinderen met armandjes, tasjes etc. hebben we echter bewust niets gekocht. Naa vertelde ons dat wanneer kinderen merken dat ze hier geld mee kunnen verdienen, zij niet meer naar school willen. Wat ook echt bizar was: Dani-Jelle zag een schattig jongetje van twee/drie jaar spelen naast de rivier, daar wilde zij wel een foto van maken. Toen stond het kindje op en liep hij naar Dani-Jelle toe die nog steeds dacht: ‘Aah wat schattig.’ Totdat het jongetje zijn tasje open maakte en er een bundel met armbandjes uithaalde: ‘You buy something?’ Dani-Jelle knipte van schrik nog een foto en wist even niet meer wat ze moest zeggen. Dit was onverwacht, hij was echt nog zo jong! Verschrikkelijk… Het maakt je verdrietig maar tegelijkertijd ook een beetje boos, moeder die ernaast staat en die het stimuleert, terwijl dit kind gewoon lekker hoort te spelen!
Grappig momentje: tijdens de tocht kwamen we een bruggetje over een laagstaand riviertje tegen. Hiervoor stond een bordje met een paar cijfertjes erop. Bleek dat je moest betalen voor de brug… Vandaar dat onze gids Naa ons adviseerde om er langs te lopen (dit kon gewoon omdat het water zo laag stond in dit riviertje!), want dan hoefde je niet te betalen! Beetje vreemd, maar iedereen kon er erg hard om lachen!
We liepen deze dag met een aantal andere reizigers die ook bij dezelfde bestemming zouden eten en overnachten. In de avond weer even iets heel anders: onze gids Naa kwam met een speciale fles happy water aan zetten. Dit is zelfgestookte rijstwijn met een hoog percentage aan alcohol… Daarbij had ze een leuk spelletje bedacht met chopstiks (eetstokjes). Alhoewel leuk… Het werd een beetje strijdlustig aangezien niemand wilde verliezen omdat het ‘water’ niet bepaald lekker was. Iedereen werd er wel erg happy van! Steeds als iemand moest drinken werd er niet ‘Happy birthday to you’ gezongen maar: ‘Happy water to you!’. De volgende dag hebben we weer een spannende, maar prachtige tocht gelopen waarna we weer even konden uitrusten bij het hotel waar we de dag ervoor ook begonnen waren. Daarna weer met het busje naar beneden waarna we weer de nachttrein terug naar Hanoi gepakt hebben. We waren de enige twee reizigers in de voorste wagon! Totdat de machinist floot en de laatste minuut voor vertrek aanbrak… Er stormden plots een stuk of twaalf lokale vrouwen vanuit Sapa met al hun manden en spulletjes om te verkopen, de trein in. Nadat ze cash geld gaven aan de conducteur hadden we door dat dit niet echt zuivere koffie was… We denken dat zij waarschijnlijk IETS minder betaald hebben voor het ritje… Tijdens het uitstappen in Hanoi waren ze dan ook niet meer te bekennen. Niemand had verder iets gezien! Het was wel even spannend om te zien, net als in een film!
31-08-2014 Op naar Halong Bay!
Via de nachttrein kwamen we al om 5 uur ’s ochtends aan in Hanoi, waarbij we bij ons guesthouse waar we wat spullen hadden laten liggen tijdens het uitstapje naar Sapa, nog lekker even geslapen hadden. Rond acht uur zijn we weer vertrokken met een busje naar Halong Harber, waar we met een aantal andere gezellige reizigers een boottocht zouden gaan maken door Halong Bay. Dit is één van de zeven natuurlijke wereldwonderen. Meer dan 1900 rotsachtige eilandjes, sommige met een strandje, net uit de kust van Vietnam en China. Dat de natuur zoiets moois heeft gevormd is erg bijzonder. Een beetje jammer: er waren hier veel toeristen… Wij zijn zelf ook toeristen, maar het was leuker geweest als het water niet zo vol lag met boten en de strandjes niet krioelden van de mensen. We zijn tijdens de boottocht op deze eerste dag bij een mooie grot gestopt waar we hebben kunnen genieten van de stalagmieten en stalagtieten. Handig trucje om te onthouden: Stalagmieten zijn gesteenten die omhoog groeien en stalagtieten hangen(!), dus zijn gesteenten die omlaag groeien! De tweede stop was bij een klein strandje waar we lekker hebben kunnen zwemmen, nadat we op dit eilandje omhoog zijn geklommen en van het uitzicht hebben kunnen genieten. Het zwemmen hadden we na deze klim dus ook echt even nodig om af te koelen! De derde stop was bij een super mooie grot waar we onder door mochten varen met de kajak.. Ofja we.. Het was met name Jurian die de peddels intensief gebruikte met zijn sterke armen! Het varen met de kajak onder de grot gaf ons wel even een ‘efteling-gevoel’: de drupjes die je hol klinkend in het water hoort druppelen en mooie gesteenten terwijl je rustig in een bootje hier door heen kajakt. Iets verderop zagen we helaas veel plastic drijven in het water, zelfs een speciaal rubbertje.. Bah! Verschrikkelijk om te zien dat de natuur zo verpest wordt door de mens. Zo blijft er straks niets meer over van al het moois dat moeder natuur gemaakt heeft. ’s Avonds lekker romantisch gedineerd op de boot en een ander stel dat ook naar Sapa was geweest had nog een flesje van het beruchte happy water bij! Dit was dus weer een gezellig avondje! Plus ook ons laatste avondje helaas….
01-09-2014 Op naar Brabant!
Na een nachtje geslapen te hebben op de boot hebben we nog een tijdje rond gevaren door de mooie rotsachtige eilandjes. Daarna weer met het busje terug naar Hanoi en hebben we hier nog een rondje gelopen en wat laatste souvenirtjes gekocht. Via de taxi zijn we door drukte naar het vliegveld gereden. Het was zo druk omdat morgen op 2 september er hier een nationale feestdag is! Dat was deze avond op straat al goed te merken… Wel jammer dat we deze feestdag net niet meer mee kunnen maken, maar we hebben genoeg moois meegemaakt hier!! Vanuit Hanoi zijn we naar Zuid Korea gevlogen, wel fijn om nu lekker met z’n tweetjes deze lange vluchten te mogen maken. Dit is een stuk gezelliger! Op dit moment zitten we in het vliegtuig van Seoul naar Amsterdam en hebben we nog 9 uurtjes te gaan… We hebben erg genoten van Cambodja en Vietnam en willen aan de ene kant nog niet naar huis, maar aan de andere kant hebben we ook wel weer erg veel zin om iedereen thuis te zien en om weer lekker aan het werk te gaan! Dani-Jelle kan niet wachten om haar klasje op de Octopus te ontmoeten en Jurian kan zijn Aziatische specialiteiten nu in de Nederlandse keuken gaan toepassen! Tot snel iedereen!
Liefs Jurian & Dani-Jelle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley