Naar school!
Door: Dani-Jelle
Blijf op de hoogte en volg Dani-Jelle
18 Juli 2014 | Cambodja, Kâmpôt
Allereerst bedankt voor alle leuke reacties! Is erg fijn om te lezen en het maakt me ook weer erg enthousiast! Omdat ik al even niet geschreven heb (vastgelopen computer, internet dat uitvalt etc...), zal dit wel weer een lang verhaal worden... Hopelijk nog wel leuk om te lezen!
Zondag
Deze dag hebben we Puck, de regicoördinator leren kennen en zijn we met alle vrijwilligers in een busje naar Kampot gegaan! Ik had het geluk dat ik voorin mocht zitten, dus heb onderweg weer extra goed mijn ogen uit kunnen kijken! Onderweg een paar keer met mijn hand op mijn hart van schrik gezeten wegens de rijstijl van de chauffeur, die ik dan stiekem een beetje zag lachen om mijn reactie. Na 2,5 uur kwamen we na één lange rechte weg aan in Kampot. Ik slaap nu met 5 andere vrijwilligers in guesthouse NyNy. Ik heb nu een lekker groot bed en kan zelfs warm douchen, deze luxe had ik niet verwacht! Toch lukt slapen nog niet echt goed, door alle indrukken die ik hier overdag op doe, 's avonds raast alles nog door mijn hoofd!
Naar shool
's Ochtends lekker ontbeten: pannekoeken! Er worden in Cambodja veel warme maaltijden gegeten, ook 's ochtends. Ik ben er nu al aan gewend, de nachten zijn dan ook wel best vermoeiend doordat je weinig slaapt en veel zweet door het warme weer, misschien dat daarom die grote maaltijden en nu wel in gaan! Om 9.00 moest ik met Jitske en Thomas op het kantoor zijn van ons project. (De andere vrijwilligers werken bij andere projecten.) We hebben uitleg gekregen over het project, dat ondersteuning bied bij de Engelse bijlessen op 36 verschillende scholen in de omgeving. We mogen nu iedere ochtend toetsen ontwerpen bij de methodes. 's Middags zijn we met een tuctuc naar een schooltje gereden tussen de rijstvelden, helemaal achteraf. Er was ook een Australische vrouw mee die 4 fietsen ging doneren aan deze school. Toen we aankwamen schrok ik echt. Dit had ik wel op foto's of op tv gezien, maar toen ik een paar golfplaten en plankjes hout, met daarin ongeveer 30 kinderen en 1 leerkracht zag, waar nog wat half naakte kindjes tussen renden, was ik wel even doodstil... Dat was de school... Op de terugweg hield ik met veel moeite mijn tranen binnen. O nee dacht ik, ik ben hier veel te gevoelig voor. Hoe ga ik dit volhouden deze 4 weken???
Van 16.30 tot 19.30 gingen we naar een wat grotere school, deze was een stuk luxer, maar nog heel wat anders dan in Nederland. In Nederlanders lopen er bijvoorbeeld geen varkens door de school! Hier zouden we gaan helpen bij het geven van de bijlessen. Deze eerste dag kregen we al meteen het boek in onze handen geduwd, we werden echt even in het diepe gegooid. 's Avonds ging ik met een rotgevoel weg: Ik bedacht me dat ik nog nooit zo'n slechte les had gegeven zoals die laatste les! En de teacher zei alleen maar: 'It was very good!' met een brede lach. Het was dan ook zo wennen aan de manier van lesgeven:'
- Wanneer een leerling iets zegt, staat hij of zij voor je op.
- Één leerkracht sloeg met een stok op de tafel... Toen ik vroeg of hij dit ook wel eens bij de kinderen deed zei hij heel nonchalant dat hij dit niet echt deed, maar soms toch wel... Ik schrok er wel van dat hij met een takje uit de boom rondliep.
- De leerkrachten worden nooit boos. Het slaan met de stok op tafel ging dan ook met een lach op het gezicht. Laten zien dat je boos bent of verdriet hebt is in Cambodja een teken van zwakte. Ik ben blij dat wij Nederlanders af en toe wel eens lekker boos kunnen worden of lekker uit kunnen huilen bij elkaar!
- De kinderen dreunen met name alle woorden na... Niet echt mijn manier van lesgeven! Verder wordt er super veel aandacht besteed aan grammatica, maar als je dan vraagt bij een zin: 'What does that mean?' dan kijken ze je vragend aan in veel gevallen! Ik wil dan ook aandacht gaan besteden aan de woordbetekenis, dit wordt voor mij een doel tijdens het vrijwilligerswerk.
- Leerkrachten die zelf geen goede uitspraak hebben: Air wordt bijvoorbeeld éééér. Als je dan alle kinderen éééér ziet nadreunen is dat toch wel frustrerend om te zien...
- De kinderen zijn zooo enthousiast en als je aankomt roepen ze al 'Teacher, teacher! Hello, how are you?'
De eerste dag zijn we alledrie een beetje met een rotgevoel vertrokken. Het aanpassen aan de gewoontes is even lastig en we schrokken alledrie van het niveau hier... Met name Jitske en Thomas moeten even een paar stappen terug nemen omdat zij als leerkrachten Engels natuurlijk wel stukken meer weten over de Engelse taal dan ik! Toen ik afgelopen week een les moest voorbereiden over de present simple en present continuous schrok ik wel even. Maar na een minicursus van Thomas en Jitske kwam ik na de les vol trots naar buiten omdat de les hierover zo goed ging!
Verder merk ik dat mijn ervaring in het basisonderwijs goed van pas komt doordat ik weer veel spelletjes weet waarvan we er ondertussen al wat hebben kunnen uitvoeren! Zo kan ik met mijn vragen over de Engelse taal bij Jitske en Thomas terecht en ik kan weer helpen om al die kennis om te zetten in een spelletje of andere leuke werkvorm. Ik vind het zo leuk om kinderen te laten bewegen tijdens de lessen en niet alleen maar de kinderen alles na te laten dreunen zoals hier de gewoonte is. De kinderen reageerden dan ook erg enthousiast op levend memorie, galgje, pictonary etc. Ik laat ze lekker van de ene kant naar de andere kant van de klas rennen om bij een juist woord te gaan staan dat aan de muur hangt, zo zijn de kinderen betrokken en zullen ze niet snel vergeten wat ze geleerd hebben! Hopelijk kunnen we uiteindelijk een mooi pakketje met ideeen aanleveren aan het einde van onze vier weken hier in Kampot. Daarnaast gaan we een format ontwerpen voor het ontwerpen van de toetsen, zodat de volgende vrijwilligers niet zomaar wat doen, maar hier ook een houvast aan kunnen hebben. Hopelijk gaat dit allemaal lukken!
Verder hebben we tussen de middag steeds lang pauzes, waarin ik al het een en ander meegemaakt heb:
- Voor het eerst krab gegeten met Jitske! Thomas lag helemaal in een deuk omdat wij geen idee hadden hoe we deze moesten openmaken, daar is uiteindelijk wel wat geweld bij komen kijken met de notenkraker... Maar het was erg lekker en voor herhaling vatbaar!
- Naar de rijstvelden wezen kijken waar de lokale bevolking erg hard aan het werk is. Hier wonen de mensen weer heel anders en primitiever dan in het centrum van Kampot waar we nu verblijven. Maar ook al is het primitiever, deze mensen zien er erg gelukkig uit. Door de prachtige rijstvelden heen zijn we naar een grot gereden. Daar werden we rondgeleid door een jongetje van een jaar of 10 dat goed Engels sprak (en ook naar een van de scholen van ons project gaat voor Engelse lessen!) samen met een oudere man die het weer van hem leerde, mooi om te zien. De jongen vertelde dat hij vandaag vrij was en één keer per dag mee ging met toeristen om deze rond te leiden.
- Leuke harembroeken gekocht op de markt... Alhoewel het even zoeken was naar mijn maat. Toen ik merkte dat er bijna alleen maar kleine maatjes hingen (ze zijn hier dan ook zo klein en dun allemaal!!), vroeg ik aan een verkoopster of ze een broek in mijn maat had. Ze begon hier hard te lachten en hield maar niet op met het roepen en lachen van 'Big, big, big!' Ik voelde me plots wel heel dik! Toen sloeg ze op mijn kont en liep ze weg, even later kwam ze terug met een mooie broek in mijn maat! Was wel even een deukje in mijn zelfvertrouwen haha!
- Toen we onze ''baas' vroegen om een lekkere plek voor te lunchen, vroeg hij of we local food of westers eten wilden. Wij wilden wel weer local food eten! Toen nam hij ons mee naar een echt, echt local tentje! Buiten aan de weg stonden de pannen, waar je in kon kijken zodat je aan kon wijzen wat je wilde. Het was allemaal erg lekker op een paar botjes na waar ik op beet (veel mensen die me kennen weten dat ik altijd alles met botjes vermijd!) en naderhand bij het guesthouse een half uur op de wc te hebben gezeten, was het allemaal erg lekker!
Vanavond ga ik weer drie lessen geven en morgen vertrekken we naar Rabbit Island voor het weekend. Even lekker relaxen, dat heb ik echt even nodig... Tijdens de lessen ben ik zo aan het denken en doe ik echt zo mijn best, dit slurpt al mijn energie op! Daarnaast begrijpen de kinderen en ook de leerkrachten je niet altijd omdat hun Engels niet op en top is... Soms voelt het alsof je maar niet verder komt... Toch zijn de leerkrachten en kinderen erg dankbaar en geeft het je een extra fijn gevoel wanneer iets wel lukt! Hopelijk kan ik er na het weekend weer volop tegenaan!
Liefs, Dani-Jelle
Zondag
Deze dag hebben we Puck, de regicoördinator leren kennen en zijn we met alle vrijwilligers in een busje naar Kampot gegaan! Ik had het geluk dat ik voorin mocht zitten, dus heb onderweg weer extra goed mijn ogen uit kunnen kijken! Onderweg een paar keer met mijn hand op mijn hart van schrik gezeten wegens de rijstijl van de chauffeur, die ik dan stiekem een beetje zag lachen om mijn reactie. Na 2,5 uur kwamen we na één lange rechte weg aan in Kampot. Ik slaap nu met 5 andere vrijwilligers in guesthouse NyNy. Ik heb nu een lekker groot bed en kan zelfs warm douchen, deze luxe had ik niet verwacht! Toch lukt slapen nog niet echt goed, door alle indrukken die ik hier overdag op doe, 's avonds raast alles nog door mijn hoofd!
Naar shool
's Ochtends lekker ontbeten: pannekoeken! Er worden in Cambodja veel warme maaltijden gegeten, ook 's ochtends. Ik ben er nu al aan gewend, de nachten zijn dan ook wel best vermoeiend doordat je weinig slaapt en veel zweet door het warme weer, misschien dat daarom die grote maaltijden en nu wel in gaan! Om 9.00 moest ik met Jitske en Thomas op het kantoor zijn van ons project. (De andere vrijwilligers werken bij andere projecten.) We hebben uitleg gekregen over het project, dat ondersteuning bied bij de Engelse bijlessen op 36 verschillende scholen in de omgeving. We mogen nu iedere ochtend toetsen ontwerpen bij de methodes. 's Middags zijn we met een tuctuc naar een schooltje gereden tussen de rijstvelden, helemaal achteraf. Er was ook een Australische vrouw mee die 4 fietsen ging doneren aan deze school. Toen we aankwamen schrok ik echt. Dit had ik wel op foto's of op tv gezien, maar toen ik een paar golfplaten en plankjes hout, met daarin ongeveer 30 kinderen en 1 leerkracht zag, waar nog wat half naakte kindjes tussen renden, was ik wel even doodstil... Dat was de school... Op de terugweg hield ik met veel moeite mijn tranen binnen. O nee dacht ik, ik ben hier veel te gevoelig voor. Hoe ga ik dit volhouden deze 4 weken???
Van 16.30 tot 19.30 gingen we naar een wat grotere school, deze was een stuk luxer, maar nog heel wat anders dan in Nederland. In Nederlanders lopen er bijvoorbeeld geen varkens door de school! Hier zouden we gaan helpen bij het geven van de bijlessen. Deze eerste dag kregen we al meteen het boek in onze handen geduwd, we werden echt even in het diepe gegooid. 's Avonds ging ik met een rotgevoel weg: Ik bedacht me dat ik nog nooit zo'n slechte les had gegeven zoals die laatste les! En de teacher zei alleen maar: 'It was very good!' met een brede lach. Het was dan ook zo wennen aan de manier van lesgeven:'
- Wanneer een leerling iets zegt, staat hij of zij voor je op.
- Één leerkracht sloeg met een stok op de tafel... Toen ik vroeg of hij dit ook wel eens bij de kinderen deed zei hij heel nonchalant dat hij dit niet echt deed, maar soms toch wel... Ik schrok er wel van dat hij met een takje uit de boom rondliep.
- De leerkrachten worden nooit boos. Het slaan met de stok op tafel ging dan ook met een lach op het gezicht. Laten zien dat je boos bent of verdriet hebt is in Cambodja een teken van zwakte. Ik ben blij dat wij Nederlanders af en toe wel eens lekker boos kunnen worden of lekker uit kunnen huilen bij elkaar!
- De kinderen dreunen met name alle woorden na... Niet echt mijn manier van lesgeven! Verder wordt er super veel aandacht besteed aan grammatica, maar als je dan vraagt bij een zin: 'What does that mean?' dan kijken ze je vragend aan in veel gevallen! Ik wil dan ook aandacht gaan besteden aan de woordbetekenis, dit wordt voor mij een doel tijdens het vrijwilligerswerk.
- Leerkrachten die zelf geen goede uitspraak hebben: Air wordt bijvoorbeeld éééér. Als je dan alle kinderen éééér ziet nadreunen is dat toch wel frustrerend om te zien...
- De kinderen zijn zooo enthousiast en als je aankomt roepen ze al 'Teacher, teacher! Hello, how are you?'
De eerste dag zijn we alledrie een beetje met een rotgevoel vertrokken. Het aanpassen aan de gewoontes is even lastig en we schrokken alledrie van het niveau hier... Met name Jitske en Thomas moeten even een paar stappen terug nemen omdat zij als leerkrachten Engels natuurlijk wel stukken meer weten over de Engelse taal dan ik! Toen ik afgelopen week een les moest voorbereiden over de present simple en present continuous schrok ik wel even. Maar na een minicursus van Thomas en Jitske kwam ik na de les vol trots naar buiten omdat de les hierover zo goed ging!
Verder merk ik dat mijn ervaring in het basisonderwijs goed van pas komt doordat ik weer veel spelletjes weet waarvan we er ondertussen al wat hebben kunnen uitvoeren! Zo kan ik met mijn vragen over de Engelse taal bij Jitske en Thomas terecht en ik kan weer helpen om al die kennis om te zetten in een spelletje of andere leuke werkvorm. Ik vind het zo leuk om kinderen te laten bewegen tijdens de lessen en niet alleen maar de kinderen alles na te laten dreunen zoals hier de gewoonte is. De kinderen reageerden dan ook erg enthousiast op levend memorie, galgje, pictonary etc. Ik laat ze lekker van de ene kant naar de andere kant van de klas rennen om bij een juist woord te gaan staan dat aan de muur hangt, zo zijn de kinderen betrokken en zullen ze niet snel vergeten wat ze geleerd hebben! Hopelijk kunnen we uiteindelijk een mooi pakketje met ideeen aanleveren aan het einde van onze vier weken hier in Kampot. Daarnaast gaan we een format ontwerpen voor het ontwerpen van de toetsen, zodat de volgende vrijwilligers niet zomaar wat doen, maar hier ook een houvast aan kunnen hebben. Hopelijk gaat dit allemaal lukken!
Verder hebben we tussen de middag steeds lang pauzes, waarin ik al het een en ander meegemaakt heb:
- Voor het eerst krab gegeten met Jitske! Thomas lag helemaal in een deuk omdat wij geen idee hadden hoe we deze moesten openmaken, daar is uiteindelijk wel wat geweld bij komen kijken met de notenkraker... Maar het was erg lekker en voor herhaling vatbaar!
- Naar de rijstvelden wezen kijken waar de lokale bevolking erg hard aan het werk is. Hier wonen de mensen weer heel anders en primitiever dan in het centrum van Kampot waar we nu verblijven. Maar ook al is het primitiever, deze mensen zien er erg gelukkig uit. Door de prachtige rijstvelden heen zijn we naar een grot gereden. Daar werden we rondgeleid door een jongetje van een jaar of 10 dat goed Engels sprak (en ook naar een van de scholen van ons project gaat voor Engelse lessen!) samen met een oudere man die het weer van hem leerde, mooi om te zien. De jongen vertelde dat hij vandaag vrij was en één keer per dag mee ging met toeristen om deze rond te leiden.
- Leuke harembroeken gekocht op de markt... Alhoewel het even zoeken was naar mijn maat. Toen ik merkte dat er bijna alleen maar kleine maatjes hingen (ze zijn hier dan ook zo klein en dun allemaal!!), vroeg ik aan een verkoopster of ze een broek in mijn maat had. Ze begon hier hard te lachten en hield maar niet op met het roepen en lachen van 'Big, big, big!' Ik voelde me plots wel heel dik! Toen sloeg ze op mijn kont en liep ze weg, even later kwam ze terug met een mooie broek in mijn maat! Was wel even een deukje in mijn zelfvertrouwen haha!
- Toen we onze ''baas' vroegen om een lekkere plek voor te lunchen, vroeg hij of we local food of westers eten wilden. Wij wilden wel weer local food eten! Toen nam hij ons mee naar een echt, echt local tentje! Buiten aan de weg stonden de pannen, waar je in kon kijken zodat je aan kon wijzen wat je wilde. Het was allemaal erg lekker op een paar botjes na waar ik op beet (veel mensen die me kennen weten dat ik altijd alles met botjes vermijd!) en naderhand bij het guesthouse een half uur op de wc te hebben gezeten, was het allemaal erg lekker!
Vanavond ga ik weer drie lessen geven en morgen vertrekken we naar Rabbit Island voor het weekend. Even lekker relaxen, dat heb ik echt even nodig... Tijdens de lessen ben ik zo aan het denken en doe ik echt zo mijn best, dit slurpt al mijn energie op! Daarnaast begrijpen de kinderen en ook de leerkrachten je niet altijd omdat hun Engels niet op en top is... Soms voelt het alsof je maar niet verder komt... Toch zijn de leerkrachten en kinderen erg dankbaar en geeft het je een extra fijn gevoel wanneer iets wel lukt! Hopelijk kan ik er na het weekend weer volop tegenaan!
Liefs, Dani-Jelle
-
18 Juli 2014 - 14:49
Marissa:
Lieve dani-Jelle, wat een mooi verhaal weer en het is precies zoals bij mij ik de Filippijnen, je moet echt even wennen dat ze geen echt systeem hebben maar ze kunnen toch goed leren van zo iemand als jij! Ik vind het bewonderingswaardig dat je zoveel probeerd en blijf dit vooral doen! Je merkt vanzelf wel resultaat alleen zal t niet hetzelfde zijn als je gewend bent in Nederland! Wat mogen we trots zijn he op een gestructureerd land als die van ons! Ik geniet van je ervaringen en ben enorm trots op jou dat je deze uitsaginen elke dag aangaat! Ik mis je heel erg en wens je nog veel succes... Kan niet wachten op je volgende verhaal.. Liefs knuffels en kussen uit het inmiddels zonnige Nederland! <3 -
18 Juli 2014 - 20:58
Ilse:
Hallo Dani-Jelle
Wat leuk om al je verslagen te lezen. Gelukkig gaat het goed met je en is alles toch nog meegevallen. Voor niets zo zenuwachtig geweest -
19 Juli 2014 - 08:29
Riet Verwegen:
hoi dani-jelle,
we hebben genoten weer van je leuk vertelde verhalen en prachtige foto's, ze geven een heel goede indruk van het leven, landschap en de mensen daar!
we zijn trots op je, een ondernemende dochter die zo in haar uppie in het vliegtuig stapt, op reis om in Cambodja vrijwilligerswerk te gaan doen!
k ga zometeen (saai) hollands bruinbrood halen en mijn fietstassen (beetje) volladen, voor het hier te warm wordt,
echt waar, tropische temperatuur, hier vandaag 35 graden!
Na 2 dagen op hemelrijk zijn we allemaal wat blonder van haar en wat (rood!)bruiner van huid, hoop dat je ons straks na 7 weken (nee nu nog 6) nog terugkent!
wens je een fijn, relaxt weekend, neem aan dat je je ook dan gedraagt als een verstandige (goed opgevoede(!) ) meid,grapje,
heel veel werk-weekendplezier nog!,
liefs papa en mama
p.s. skypen lukt nog niet, m.s. wel een keer met hulp van technische(re) schoonzoon? -
19 Juli 2014 - 09:46
Rieky Verwegen:
Hallo Dani-jelle,
Wat heb je weer een mooi verslag geschreven.
Het is mooi om te lezen en zoals je schrijft kun jeje helemaal voorstellen hoe het daar is.
Het is echt heel knap van jou hoe je daar in je eentje kunt genieten van de mensen , kinderen en cultuur en lekker eten!!!
Je mag echt wel trots zijn op jezelf.
ik wens je heel veel succes op school en geniet van alle indrukken.
ik blijf je verhalen volgen.
groetjes uit warm volkel, tante rieky -
20 Juli 2014 - 10:04
Maria Van Sleeuwen:
Hallo Dani-Jelle,
Wat een indrukwekkend verhaal.Knap hoor hoe jij je daaraan het inzetten bent voor die kinderen.
Het is natuurlijk wel een hele belevenis en fijn dat je er zo van kan genieten!
Erg leuk om je verhalen te lezen Heel veel succes nog en tot horens!!
Liefs Tante Maria -
20 Juli 2014 - 17:18
Steffie:
Wauw! Klinkt heel gaaf, ik ben echt jaloers.. Ze zullen super blij met je zijn! Als je dadelijk terug komt ben je een hele ervaring rijker! Geniet er nog van...
Haha je schrijfstijl is trouwens erg leuk, ik zie je al helemaal bezig daar in het verre oosten ;-)
Groetjes,
Steffie -
20 Juli 2014 - 20:07
Anke Verwegen:
Hoi Dani-Jelle.
Wat heb je weer een super mooi reisverslag geschreven.
Wij zijn in Gambia ook naar 2 basis scholen geweest.
We werden verwelkomt in het klaslolkaal door de leerlingen met een liedje en een dansje.De leraar geeft dan uitleg over het les systeem daar.(erg interessant )
Ook alles engels talig op de scholen.Dragen daar ook schooluniformen.Maar de leraar is de baas ze gehoorzamen daar wel.Wat ons op viel was die les posters aan de muur met tekeningen erbij .Een schriftje en een potlood had ieder kind. Het zal daar ook wel zoiets zijn denk ik. Nou succes met je verdere uitdagingen op school.
Geniet ervan en zeg tegen jezelf ik kan en het zal mij lukken.
Groetjes Tante Anke -
21 Juli 2014 - 17:20
Wilma Verwegen:
Hoi Dani-Jelle.
Jeetje wat een belevenissen zeg, fantastisch om te lezen.
Erg dapper van je om dit in je eentje te ondernemen.
Zeker heftig om die kindertjes zo te zien in hun sobere leefomgeving.
Op hun manier zijn ze natuurlijk ook gelukkig, en jij maakt hun leventje nog mooier door je in te zetten op deze manier.
Petje af hóór.
Heel veel succes de komende weken, en óók genieten.
We blijven je belevenissen volgen, je schrijft er zo leuk over.
Groetjes van de buren,
Ome Mari en Tante Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
